Fale akustyczne
Encyklopedia PWN
ultradźwięki, naddźwięki,
fiz. fale sprężyste o częstotliwości od 16 kHz (powyżej granicy słyszalności) do 109 Hz (górna granica jest umowna — określona przez techniczne możliwości wytwarzania ultradźwięków jako wiązek fal koherentnych);
drgania (o małej amplitudzie) atomów tworzących sieć krystaliczną wokół ich położeń równowagi.
odbiornik radiofoniczny, pot. radio,
telekom. rodzaj odbiornika radiokomunikacyjnego powszechnego użytku, przeznaczonego do odbioru i przetwarzania emitowanych przez stacje nadawcze fal radiowych wielkiej częst. przenoszących sygnały foniczne.
rozpraszanie dźwięku, rozpraszanie fali sprężystej,
fiz. zjawisko powstawania akustycznych fal wtórnych w wyniku oddziaływania fali pierwotnej z lokalnymi przeszkodami lub niejednorodnościami ośrodka, czyli obszarami o zmienionej impedancji akustycznej (opór akustyczny);
akustoelektronika
dziedzina nauki i techniki z pogranicza akustyki i elektroniki;
[gr.],
akustooptyka
dziedzina fizyki i techniki zajmująca się opisem i zastosowaniami oddziaływań fotonów z fononami, czyli fal świetlnych z falami sprężystymi o dużej częst. (ultra- i hiperdźwiękowej).
[gr.],
